یازهرا(س) ادرکینی

سر دردش به وسيله بسم اللّه خوب شد
وقتي مأمون به قصد روم حركت كرد سردرد عجيبي گرفت، طبيبهايي كه همراهش بودند هر كدام راه علاجي را گفتند ولي معالجاتشان مؤثر واقع نشد، كسي را نزد قيصر روم فرستاد كه آيا علاجي نزد شما يافت مي‎شود؟
قيصر كلاهي برايش فرستاد، مأمون ترسيد شايد سمّي مخصوص داخل كلاه كرده باشد كه با تماس با پوست سر، او را بكشد كلاه را بر سر آورنده‎اش گذاشت، ديد طوري نشده، بعد براي امتحان بر سر يك نفر كه مبتلا به سر درد بود، گذاشت فوراً خوب شد پس از آنكه مطمئن گرديد، بر سر خودش گذاشت، فوراً سردردش بر طرف گرديد حيران شد كه درون كلاه چه هست كه اين خاصيّت را دارد امر كرد كلاه را شكافتند و كاغذي يافتند، در وسطش كاغذي بود كه بر آن نوشته شده بود:

بسم الله الرحمن الرحيم.
آنگاه دانست اثر كلاه از بسم الله است، عمده اعتقاد نويسنده آن و توجّه به عظمت گوينده، آنست كه اثر مي‎كند.

عالم وارسته ای، فرمودند: مرحوم آخوند ملاّمحمد كبير، قطعه زميني در اطراف سلطان آباد اراك داشته كه در آن زراعت مي‌كرد، و نانِ سالِ‌ اهل و عيال خود را از آن زمين به دست مي‌آورد.
يك وقت كه حاصل زمين را خرمن كرده بود و در دشت، خرمن‌هاي ديگري نيز وجود داشت، كسي عمداً يا سهواً آتش روشن مي‌كند باد مي‌وزد و آتش به خرمن‌ها مي‌افتد و خرمن‌ها يكي پس از ديگري در آتش مي‌سوزد.
شخصي نزد مرحوم آخوند كبير مي‌رود و مي‌گويد: چرا نشسته‌اي؟ نزديك است خرمن شما آتش بگيرد. آخوند كبير تا اين سخن را مي‌شنود عبا و عمامه را مي‌پوشد و قرآن به دست، به سر خرمن مي‌رود و رو به آتش مي‌ايستد و خطاب به آن مي‌گويد: اي آتش، اين نان خانواده و اهل و عيال من است، تو را به اين قرآن قسم مي‌دهم متعرّض اين خرمن نشوي. در حالي كه تمام خرمن‌هاي ديگر خاكستر شده بود، اين يك خرمن سالم ماند! هر كسي مي‌آمد و مي‌ديد، انگشت حيرت به دندان مي‌گرفت و متحير مي‌شد كه چطور اين خرمن سالم مانده است؟!
اين بزرگواران تربيت شده و درس گرفته از مكتب حضرت ابراهيم، (ع)، هستند كه چون خداوند به آتش امر كرد:
يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً؛[1] اي آتش، سرد و ماية ايمني باش.
آنان آموخته‌اند كه هر چيزي ممكن است به امر خداوند و به اذن او انجام گيرد. بزرگان دين نيز به هنگام مشكلات، با توجه به آيات قرآن و زندگي معصومين، مصايب را از خود دور يا تحمل آن را بر خود شيرين مي‌كردند[2].[1] . سورة انبياء، آية 69.
[2] . مجلّة بشارت، سال سوم، شمارة سيزدهم، ص 41.

▪️درگذشت تعدادی از هموطنان عزیزمان را در زلزله دیشب مناطق غربی کشور تسلیت عرض نموده و برای بازماندگان صبر و برای مصدومان شفای عاجل خواهانیم.

اهل خانه به بركت قرآن همان روز خوب شدند
آقاي سيّد محمود حميدي گفت كه: در مرض عمومي آنفلونزا كه بيشتر اهالي شيراز به آن مبتلا شدند «محروم 1337 هجري قمري» من و اهل خانه‎ام نيز همه مبتلا شديم و من از شدّت مرض بيهوش شدم، در آن حال سيّد جليل مرحوم آقا سيّد ميرزا امام جماعت مسجد فتح را ديدم كه در مسجد وكيل پس از نماز جماعت به يك نفر فرمود كه: به مردم بگو دست راست خود را بر دو شقيقه خود گذاريد و آيه شريفه «و نُنَزِّلٌ من القرآنِ ما هو شفاء و رحمةٌ للمؤمنين و لايزيد الظالمين اِلاخسارا» را هفت مرتبه بخوانيد و بر هر كه بخوانيد خدا شفا مي‎دهد.
چون به خود آمدم آيه شريفه را هفت مرتبه خواندم و فوراً شفا گرفتم، برخواستم و دست بر شقيقه فرزندم گذاردم و آيه را خواندم،‌ او هم فوراً خوب شد و از بستر برخواست، خلاصه تمام اهل خانه در همان روز خوب شدند و از آن سال تا به حال هر كس از خانواده‎ام سردردي عارضش مي‎شود همين آيه شريفه را بر او مي‎خوانم فوراً شفا مي‎يابد.

فقل با نام فاطمه(س) باز می شود
علامه طباطبایی از مرحوم قاضی نقل می‌کند که روزی همراه با سید مرتضی کشمیری (از اوتاد و زهّاد معروف وقت که دارای حالات و مقامات و مکاشفات بوده) برای زیارت مرقد حضرت اباعبدالله از نجف به کربلای معلا آمدیم و در یکی از حجرات مدرسه بازار بین الحرمین ساکن شدیم.

روزی سید مرتضی جلو و من از پشت سر ایشان به سمت حجره می‌رفتیم، دیدیم درِ حجره مقفّل (قفل شده) است. مرحوم کشمیری نظری به من کردند و گفتند: می‌گویند هر کس نام مادر حضرت موسی علیه السلام را بر قفل بسته ببرد، باز می‌شود؛ مادر من از مادر موسی علیه السلام کمتر نیست. آن گاه دست به قفل زد و گفت: یا فاطمه! و قفل باز شد. آن را زمین گزارده و وارد حجره شدیم.  (1) 
1-. مهر تابان، سید محمد حسین تهرانی، انتشارات باقر العلوم، ص 220؛ ر. ك: ره توشه سالكان، سید مهدی شمس الدین، انتشارات قدس، اول، 1373، ص 38.