یازهرا(س) ادرکینی

رویای عجیب
مرحوم سید ضیاء الدین دُرّى، از وعاظ بیست سال قبل تهران بود. در سال آخر عمرشان، در شب هشتم یا نهم محرم، جوانى از ایشان مى‏پرسد که مقصود از این شعر حافظ چیست؟

مرید پیر مغانم زمن مرنج اى شیخ

چرا که وعده تو کردى و او بجا آورد

ایشان در پاسخ مى‏فرماید: مراد از «شیخ»، حضرت آدم علیه‏السلام است که وعده نخوردن گندم را داد، ولى عمل نکرد و مراد از «پیر مغان» امیر المؤمنین علیه‏السلام است که به وعده عمل کرد و در تمام عمر، نان گندم نخورد.

درّى سال بعد براى همان مجلس دعوت مى‏شود، ولى قبل از محرّم از دنیا مى‏رود. دقیقا در همان شب به خواب آن جوان مى‏آید و مى‏گوید: سال قبل براى شعر حافظ معنایى گفتم، ولى وقتى به عالم برزخ منتقل شدم، معناى شعر این‏طور کشف شد که مراد از «شیخ»، حضرت ابراهیم علیه‏السلام و منظور از «پیر مغان»، سید الشهدا علیه‏السلام و مراد از «وعده»، ذبح فرزند است که حضرت ابراهیم وفاى به امر کرد ولى سید الشهدا علیه‏السلام حقیقت وفا را در کربلا در مورد حضرت على اکبر علیه‏السلام انجام داد. (1) 
1-. روح مجرد، محمّدحسین تهرانى، انتشارات علامه طباطبایى، مشهد مقدس، 1418 ق، ص 484؛ نامه‏ها و ملاقاتهاى امام حسین علیه‏السلام، نظرى منفرد، بنیاد معارف اسلامى، قم، 1381 ش، ص361 و 362.

طنزهای کلاس درس
١. مفعول کجاست؟

معلّم ادبیات: اگر بگوییم «موش پنیر را خورد»، در این جمله مفعول کجاست؟

شاگرد: اجازه آقا! در شکم موش.

٢. دروغ محض

معلم ادبیات در هنگام تدریس دستور زبان فارسی از یکی از شاگردان پرسید: «من میلیونر هستم»، چگونه عبارتی است و چه جمله‌ای است؟

شاگرد جواب داد: یک دروغ محض.

٣. غیبت تاریخی

آخرین ساعتی که قاسم توانسته بود در کلاس تاریخ حاضر شود، صحبت بر سر انقراض «صفویه» بود. از آن به بعد قاسم بیمار شد و تا چندی نتوانست سر کلاس حاضر شود. وقتی حالش خوب شد و سر کلاس رفت، معلّم از او پرسید: از کی تا به حال غایب بوده‌ای؟

قاسم جواب داد: از انقراض صفویه! (1) 
1-. جنگ جوان، مهدی مستقیمی، قم، انتشارات صحفی، 1371، صص 317 ـ 318.

طلاب بخوانند
مرحوم آیة اللّه صالحی مازندرانی درباره سرگذشت خود و طلاب آن دوره می‌گوید:

«ایامی بر ما گذشت که نان حتی به اندازه بسیار کم هم فراهم نمی‌شد، اما تحمل آن برای کسانی که شیدای تحصیل علوم و معارف دینی بودند، چندان مشکل نبود. سال ١٣٣٢ ه. ش از تهران به قم آمدم و حدود یکسال در مدرسه فیضیه اقامت داشتم و بعد به مشهد رفتم و تا سال ١٣٣٩ ه. ش در آنجا ماندم و از لحاظ مالی سخت در مضیقه بودم.

در یک زمان، سخت گرسنه شدم و دو روز چیزی برای خوردن نداشتم. به نانوایی نزدیک فیضیه رفتم. وقتی شاطر نان را جلوی من گذاشت، چون پول نداشتم، خواستم مشکل را طوری حل کنم، به او گفتم: الآن پول خرد ندارم، اجازه بده پولش را بعدا بیاورم. نانوا گفت: پولت را بده خورد کنم. من که دستانم شل شده بود، نان را گذاشتم و سرم را به زیر انداختم و بدون آنکه چیزی بگویم، به حجره برگشتم. وضعیت طوری شده بود که جرئت نکردم از حجره بیرون بیایم؛ چون احتمال داشت از حال بروم و معلوم شود گرسنه‌ام.

مدتی گذشت. یکی از طلاب با مقداری شیرینی وارد حجره شد و…
بار دیگر در همان حجره که چیزی برای رفع گرسنگی نداشتم، نارنجی را که یکماه قبل خورده و پوست آن را به خاطر عطرش روی طاقچه گذاشته بودم و به خاطر هوای خشک قم، مثل سنگ شده بود، به جای نان خوردم تا سدّ جوع شود.‌» ) (1) (
1-. اُسوه صالحان، زندگینامة مرحوم آیة الله صالحی مازندرانی، محمد علی صالحی، صالحان، اول، 1381، صص 7 ـ 6.

اعجازی از پیامبر(ص)
طبق محاسبات دانشمندان پیشین، عرض جغرافیایی مدینه ٢٥ درجه و طول آن ٧٥ درجه و ٢٠ دقیقه بوده است. طبق این محاسبه، قبله‌هایی که در مدینه استخراج می‌شد، با محراب پیامبرصلی الله علیه وآله که اکنون، به همان وضع سابق مانده است، تطبیق نمی‌کرد. چنین اختلافی باعث تحیر عده‌ای از اهل فن شده بود و گاهی هم توجیهاتی برای رفع اختلاف می‌کردند؛ ولی اخیراً دانشمند معروف، سردار کابلی، روی مقیاسهای امروزی اثبات کرده که عرض مدینه ٢٤ درجه و ٥٧ دقیقه و طول آن ٣٩ درجه و ٥٩ دقیقه است. نتیجه این محاسبه این شد که قبله مدینه فقط ٤٥ دقیقه از نقطه جنوب انحراف دارد و این استخراج درست با محراب پیامبرصلی الله علیه وآله بدون کم و زیاد انطباق دارد. این خود یک اعجاز علمی است که در آن روز با نبودن کوچک‌ترین وسائل علمی؛ بلکه بدون محاسبه، آن حضرت در حالت نماز، چنان از بیت المقدس متوجه کعبه گردیده که حتی انحراف جزئی بخشودنی نیز در توجّه ایشان به کعبه پدید نیامده است؛ چرا که امین وحی دست او را گرفت و متوجه کعبه نمود.  (1) 
1-. فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله، جعفر سبحانی، نشر مشعر، چاپ 13، صص 219 - 220.

اثر دعا
حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی روزی پس از پایان درس عازم حجره یکی از طلبه‌ها که در مدرسه دارالشفا بود شد و من در خدمتش بودم. او به حجره آن طلبه وارد شد و پس از بجا آوردن مراسم احترام کمی نشست و سپس برخاست و حجره را ترک گفت. من هدف از این دیدار را پرسیدم: و ایشان در پاسخ فرمود: شب گذشته هنگام سحر فیوضاتی بر من افاضه شد که فهمیدم از ناحیه خودم نیست و چون توجّه کردم فهمیدم که این طلبه به تهجد برخاسته و در نماز شبش برایم دعا می‌کند و این فیوضات اثر دعای اوست. این بود که به خاطر سپاسگذاری از عنایتش به دیدارش رفتم. (1) 
1-. حاج میرزا جواد ملكی تبریزی قدس سره، رساله لقاءالله، ترجمه سید احمد فهری، تهران، نهضت زنان مسلمان، 1360 ش، مقدمه، صفحه ه، و سیمای فرزانگان، ص 66.